#ding 7

Youtube is een bekend fenomeen. Soms word ik er tot vervelens toe mee opgescheept. "Ma moet je effe kijken. Nee het duurt echt niet lang (10 minuten of zo). Dit is echt zooooo grappig". En dan allemaal van die flauwe of gore filmpjes, waar de jeugd enorme lol om heeft. Dit heeft wel mijn beeld van Youtube bepaald: Een site waar enorm veel filmpjes op staan; alleen voor lol. Ik heb er nu wat verder in verdiept en ik zie wel, dat je met een pakkend of populair filmpje op Youtube de wereld in beweging kunt zetten. Grote vraag: Hoe attendeer je mensen nou op zo'n filmpje. Dat kan dan natuurlijk door vanaf een eigen website (bijv. Bibliotheek Waterland) de linken naar zo'n fimpje. Zo is het ook gegaan met het onderstaande filmpje. Tijdens de perikelen in de gemeente Waterland werden wij geattendeerd op een ludiek protest in het Amerikaanse dorpje Troy. Door op een ludieke manier aandacht te vragen voor de bedreiging van de plaatselijk bibliotheek, is de bevolking in actie gekomen en is de bieb behouden. In het filmpje kun je zien hoe men daar te werk is gegaan. Nu was dit filpje me bijgebleven en kon ik zoeken op: book burning party, maar wat nou als je helemaal blanco op zoek gaat naar filmpjes over dit onderwerp. Wat komt er dan? Dat ga ik nog bekijken, maar vooralsnog wens ik jullie veel kijkplezier met deze:

#echt ding 6

Zat er misschien toch wat wazigs in mij. Nu het echte ding 6: Mijn belangstelling voor het hoge noorden dateert al van lang geleden na wat reizen en wandeltochten in Lapland. Voor de opdracht om foto's met auteursrechtelijke bescherming heb ik ervoor gekozen om te zoeken naar foto's van ijsbergen in Groenland. Op zijn engels: Icebergs Greenland. Bij Flickr kwamen talloze ijsbergen en ook bij google.

#ding6

Vanochtend toch genoeg energie, na een eetclubavond, waarbij er 14 mensen bij mij kwamen eten, om me te verdiepen in Pinterest. Het extra ding van vorige week, dat nu toch een DING bleek te zijn.
Ik heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt, om het programma te gebruiken voor reclame voor het bedrijfje van mijn zoon, en de band waarvoor hij werkt. En ja toen werd mij toch wel te verstaan gegeven dat Bloggen in het engels moet, dus vandaar de engelse bijschriften bij de foto's.
Deze band heet Faun en zij proberen voet aan de grond te krijgen in Amerika. In Duitsland, Italië en landen in het voormalige Oostblok, is deze muziek erg populair en na een contract met Universal lijken ze ook voet aan de grond te krijgen in andere landen. Vandaag hebben we het nieuwe album van de band FAUN ontvangen. Klik hier om een paar foto's van deze band te bekijken op PINTREST.

Natuurlijk zie ik het nut ervan in om dit voor de bieb te gebruiken. Ik heb al vaker aangegeven dat wij publiciteit maken voorafgaand aan activiteiten, maar dat we niet meer laten zien hoe leuk sommige activiteiten waren. Dat vind ik jammer, omdat mensen bij zien van het succes van activiteiten zouden kunnen besluiten om de volgende keer toch maar wel te komen.
Maar onderhand duizelen de mogelijkheden om je te digitaal te laten zien mij ook wel. Er zijn zoveel manieren, dat je als organisatie denk ik wel een keuze moet maken. Bovendien moet een organisatie dan de discipline hebben, om consequent om te gaan met deze digitale mogelijkheden. Dus altijd op de zelfde manier ermee omgaan. Een persoon zou dat in het takenpakket moeten hebben en er moeten afspraken gemaakt worden over de aanlevering van de foto's en materialen.

Om het toch nog kort te houden. Ook dit is bruikbaar, hoewel ik nu zelf ook weer schrok van mijn facebookpagina, waar alle foto's op kwamen te staan. Zoals gezegd, ben ik huiverig om veel bloot te geven op het internet.

#ding5

Na veel gedoe en het met enige aversie aanmaken van een google+ account, is het gelukt om een webalbum te maken. Waarom enige aversie? Ik vind het geen fijn idee om mijn foto's voor iedereen toegankelijk op het internet te zetten. Daarom gekozen voor foto's uit de oude doos. Toen ik 9 jaar oud was, waren mijn opa en oma 50 jaar getrouwd. Van die dag zijn indertijd foto's gemaakt. Deze twee oudjes hadden 15 kinderen die allemaal ook weer trouwden en kinderen kregen. Een gigantische familie dus, maar wel heel leuk om in deze tijd terug te zien.

Voor de foto's; klik hier

#ding5

 Inmiddels een paar avonden zitten stoeien met Picasa. Het lukt me nu om een foto te publiceren op mijn blog. Twee jaar geleden met man en kinderen in Rome op zoek gegaan naar "De mond van de waarheid". Dit naar aanleiding van het lang geleden voorlezen van het boek "Het geheim van de afgebeten vingers". Had toch indruk gemaakt. Ze wilden er allebeid jaren later nog naar toe.
Nu moet ik nog uitvinden hoe een webalbum gepubliceerd kan worden. Ik ben er namelijk nogal huiverig voor en wil voorkomen dat foto's zomaar op het internet te vinden zijn. Daar moet ik dus nog even op puzzelen.

Zo wordt het in Monnickendam

Zou Karmac dit bedoelen? De bibliotheek van Santiago de Cuba

#ding 3 en 4

Nu ook Wil zijn tip opgevolgd, door me op de te volgen Blogs te abonneren via google reader. En meteen succes, want na een half uurtje zal ik de mooie symbaloo startpagina van Marion Boskemper verschijnen.

Daarna nog even dieper in de RSS gedoken en de te volgens blogs in symbaloo gezet alls RSS-pagina's. Dat is ook handig.
Nogmaals voor het snel bijhouden van het nieuws op een moment dat het jou uitkomt zijn deze 2 manieren ideaal. Maar het is wel belangrijk dat je niet te veel wilt gaan volgen, want dan wordt het volgens mij echt een 24-uurs taak. Leuk om uit te zoeken hoe je hier mee om kunt gaan op een manier die bij je past.